[ Pobierz całość w formacie PDF ]
diów znajdujemy również w posynodalnej adhortacji Jana Pawła
II Vita consecrata (z 25 III 1996). Ojciec Zwięty, pisząc o potrzebie
ściślejszej współpracy pomiędzy duszpasterzami a instytutami
życia konsekrowanego, postuluje, by do programów studiów
teologicznych w seminariach duchownych włączono teologię i
duchowość życia konsekrowanego (por. VC 50).
Podsumowując prezentację dokumentów Kościoła wydanych
w obecnym stuleciu odnośnie do teologii duchowości jako auto-
nomicznej dyscypliny teologicznej, należy stwierdzić, że żaden z
nich nie zajmuje się wprost i wyłącznie problematyką dotyczącą
teologii ascetycznej, mistycznej czy duchowej35. Natomiast w
kwestii terminologii interesującej nas dziedziny zauważa się
pewien progres, mianowicie w miarę upływu czasu przechodzi
siÄ™ od terminu ascetyka przez teologiÄ™ ascetyczno-mistycznÄ…
do nazwy teologia duchowa lub, coraz częściej ostatnio, teo-
logia duchowości . We wszystkich omawianych dokumentach
teologia duchowości postrzegana jest jako konieczny element
formacji seminaryjnej i kapłańskiej, co wydaje się sugerować, że
została ona zredukowana do duchowości kapłańskiej lub du-
chowości życia konsekrowanego.
35
Zob. Moretti, art. cyt., s. 561.
10
Warto odnotować, że żaden z zaprezentowanych dokumen-
tów Kościoła nie podejmuje wprost kwestii metody i zródeł teo-
logii duchowości. Jedyne pobieżne wzmianki dotyczą jej celu i
stosunku do innych dyscyplin. Te nierozstrzygnięte w dokumen-
tach Kościoła zagadnienia zdaniem niektórych komentatorów
pozwalają sądzić, że dotychczasowe osiągnięcia teologii du-
chowości w kwestiach metodologicznych, zwłaszcza pierwszych
dziesięcioleci XX wieku, nie znalazły prawie żadnego odbicia w
oficjalnym nauczaniu Kościoła, może jedynie poza utrwaleniem
się dość jednolitej terminologii36.
Niemniej jednak samo dostrzeżenie potrzeby akademickiego
studium i naukowego uprawiania teologii duchowości dosta-
tecznie uzasadnia jej odrębność wśród licznych gałęzi teologii.
Właśnie jako odrębna gałąz, teologia duchowości nie traci świa-
domości, że wyrasta ze wspólnego pnia usystematyzowanej re-
fleksji nad Bożym Objawieniem i szuka twórczej współpracy z
innymi gałęziami teologicznego drzewa.
36
Zob. StruÅ›, art. cyt., s. 266-272.
11
[ Pobierz całość w formacie PDF ]