[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Nie jestem pewien! odkrzykn�ł Clarence. Czuj� taki dziw-
ny zapach. Dałbym sobie głow� uci��, �e to Swie�y krowi placek, ale
nie mieliSmy krów na lotnisku od czasu, kiedy Donny zderzył si�
z jedn� w zeszłym roku.
106
6. Tłusty wtorek
Nawet o wpół do pi�tej po południu Bourbon Street kipiała od
zabawy i hulanek. Prowadz�c Ull� za r�k�, Indiana Jones przeciskał
si� przez tłum w kierunku starego Hotelu St. Charles, od którego
nadal dzieliło ich kilka przecznic.
Czy ci wszyscy ludzie powariowali? zapytała Ulla przekrzy-
kuj�c zgiełk.
Owszem odparł Indy ale jedynie chwilowo. Jutro b�dzie
po wszystkim zaczyna si� Wielki Post.
PuScił jej dło�, by mogli przejS� po obu stronach m�czyzny
opartego o słup latarni i graj�cego na saksofonie. U stóp muzyka le-
�ał sfatygowany kapelusz, w którym znajdowało si� kilka drobnych
monet.
Macie coS takiego w Kopenhadze? zapytał Indy nie zwalnia-
j�c kroku. Pragn�ł jak najszybciej dotrze� do hotelu.
Nie usłyszał odpowiedzi, odwrócił si� wi�c, ale napotkał jedy-
nie morze obcych twarzy.
Ulla! krzykn�ł. Gdzie u licha jesteS?
Indy przepchn�ł si� przez ci�b� z powrotem do saksofonisty,
który ci�ko pracował nad miern� interpretacj� melodii popularnej
piosenki o Swi�tych.
Przepraszam zagadn�ł Indy.
Rwi�ci nadal maszerowali.
Nie widział pan takiej wysokiej blondynki?
Rwi�ci stan�li.
107
Widziałem ich wiele, człowieku saksofonista przewrócił ocza-
mi. Ale t�, której szukasz, wci�gni�to do tych zielonych drzwi za
nami. Spodziewałem si�, �e po ni� wrócisz.
Dzi�ki odparł Indy.
Hej! krzykn�ł saksofonista.
Przepraszam rzekł Indy. Nie mam drobnych.
Przepchn�ł si� do solidnych drewnianych drzwi, które wskazał
muzyk. Kiedy chwycił za mosi�n� klamk�, wielki łysy brodacz oparł
si� o nie i zatrzasn�ł je. Jego palce skrzyły si� od pierScieni.
A dok�d to? zapytał Indy ego.
Szukam przyjaciółki.
Tu nie ma �adnych twoich przyjaciółek odparł brodacz.
A, to przepraszam powiedział Indy.
Odwrócił si� i podniósł z chodnika butelk� po piwie, po czym
obrócił si� jak fryga i trzasn�ł ni� brodacza w łysin�. Szkło rozpry-
sło si� na wszystkie strony, a twarz m�czyzny spłyn�ła krwi�.
Dlaczego to zrobiłeS? zapytał brodacz zanim padł na ziemi�.
Indy oparł go o Scian� budynku, po czym dał nura za zielone drzwi.
Wn�trze było ciemne i zadymione.
Ulla? zawołał.
W gł�bi rozległ si� stłumiony okrzyk.
Indy pobiegł w tym kierunku, lecz jego oczy nie zd��yły si� jesz-
cze przyzwyczai� do mroku. Wpadł na krzesła i stolik.
Ani kroku dalej, bo j� zabijemy ostrzegł nieznany głos.
PuS�cie j� powiedział Indy.
Wolne �arty odpowiedział głos. Wiesz, ile daj� za tak�
dam� na targu białych niewolników?
Wi�cej z ni� kłopotu ni� jest warta rzekł Indy.
To i tak j� zabijemy.
Indy si�gn�ł za pazuch� swojej skórzanej kurtki i wyci�gn�ł bicz.
Ruszył ostro�nie w ciemnoS�, omijaj�c stoliki zamkni�tego baru.
Przez okiennice przedostawało si� do wn�trza doS� Swiatła, by mógł
przy nim lawirowa� mi�dzy sprz�tami.
Nie zbli�aj si�.
Indy usłyszał trzask odwodzonego kurka. Spojrzał w kierunku, z k-
tórego nadszedł dxwi�k i spostrzegł niewyraxne, kiwaj�ce si� w mroku
pomara�czowe Swiatełko.
Posłał tam ko�cówk� bata.
Bicz trzasn�ł ogłuszaj�co, a papieros upadł na podłog� sypi�c
popiołem.
108
Co to było, do cholery? zapytał głos.
Prosisz o dokładk�?
Daj se spokój odezwał si� inny głos. Niech j� zabiera.
Porywacze uciekli, pozostawiaj�c otwarte zielone drzwi. Indy
jedynie przelotnie dojrzał ich plecy, kiedy uciekali. Rwiatło zalało
pomieszczenie i dostrzegł Ull� siedz�c� na barze. Miała skr�powa-
ne r�ce i nogi, a usta zakneblowane brudn� bandan�.
Ani na chwil� nie mo�na ci� spuSci� z oka powiedział Indy,
uwalniaj�c j� z wi�zów. Nic ci si� nie stało?
Ulla wyszarpn�ła chustk� z ust i splun�ła na podłog�.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
